மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு - திருவள்ளுவர்

அறிமுகம் 

திருக்குறள், அறம், பொருள், இன்பம் என்ற மூன்று பிரிவுகளைக் கொண்ட ஒரு வாழ்வியல் நூல். இதில், வள்ளுவர் ஆரோக்கியத்தைப் பேசுவது தனிமனித ஒழுக்கத்தின் (அறம்) நீட்சியாக மட்டுமல்லாமல், நாட்டின் வளத்துக்கும் பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கும் (பொருள்) அடிப்படையானது என்று கருதியதன் காரணமாகவே, பொருட்பாலில், நட்பியலில், 'மருந்து' என்ற அதிகாரத்தைப் படைத்துள்ளார். ஆரோக்கியமான குடிமக்களே செல்வத்தை ஈட்டி நாட்டிற்குத் துணை நிற்பர் என்பதால், வள்ளுவர் ஆரோக்கியத்தை ஒரு தேசியப் பொருளாதாரத்தின் அடிப்படை அங்கமாகக் கருதினார். இது, நோயற்ற வாழ்வு என்பது நாட்டின் உற்பத்தித் திறனையும், சமூக அமைதியையும் உறுதிப்படுத்துகிறது என்ற நவீனப் பொதுச் சுகாதாரக் கொள்கைகளின் மையக்கருத்துக்கு வலு சேர்ப்பதாக உள்ளது.

வள்ளுவத்தில் ஆரோக்கியம்

திருக்குறள், குறிப்பிட்ட நோய் தீர்க்கும் வழிமுறைகளைப் பற்றி பேசாமல், மருத்துவத்தின் அடிப்படைத் தத்துவத்தையும், சிகிச்சை நிர்வாகத்தையும் மட்டுமே விவரிக்கிறது. இந்த அணுகுமுறை, குறளின் கோட்பாடுகளை எந்தக் குறிப்பிட்ட மருத்துவ முறைக்கும் மட்டுப்படுத்தாமல், உலகளாவிய தத்துவங்களாக (Universal Principles) நிலைநிறுத்த உதவுகிறது.

வள்ளுவர் தனது மருத்துவக் கருத்துக்களைப் பொதுமைப்படுத்த, "நூலோர் வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று" என்று குறிப்பிடுகிறார். இது, சித்த மருத்துவம், ஆயுர்வேதம் போன்ற பண்டைய இந்திய மருத்துவ முறைகளுடன் இணைந்த 'திரிகுற்றம்' (Tridosha - வாதம், பித்தம், கபம்) கோட்பாட்டை ஏற்றுக்கொண்டாலும், தனது போதனைகளை ஒரு குறிப்பிட்ட முறைக்கு மட்டும் உரியதாக ஆக்காமல், அக்காலத்தில் நிலவிய மருத்துவ அறிவை பொதுவான தத்துவங்களாக மாற்றியதைக் காட்டுகிறது.

நோயின் தோற்றமும்  - திரிகுற்றக் கோட்பாடும்

நோயின் தோற்றம் மற்றும் அதன் அடிப்படைக் காரணம் குறித்த வள்ளுவரின் கூற்று, பண்டைய மருத்துவத்தின் ஆழத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

"மிகினும் குறையினும் நோய்செய்யும் நூலோர் 

வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று." - 941

மருத்துவ நூலோர் வாதம் (வளி), பித்தம், சிலேத்துமம் (கபம்) என்று வகுத்துள்ள மூன்று உயிர்க் காரணிகள், தத்தம் இயல்பான அளவை விட அதிகரித்தாலும், அல்லது குறைந்தாலும்  நோயை உண்டாக்கும் என்பதே இதன் கருத்தாகும். இந்த மூன்று சக்திகளின் சமநிலையின்மையே  நோயின் மூல காரணம் என்று வள்ளுவர் நிறுவுகிறார்.

இங்கு 'மிகினும் குறையினும்' என்ற இரண்டு நிலைகளை வள்ளுவர் குறிப்பிட்டது மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. உடலின் ஆற்றல் மட்டத்தில் ஏற்படும் எந்தவொரு விலகலும் (Deviation from Set-Point) நோய்க்கு வழிவகுக்கும் என்ற ஆழமான உடலியல் புரிதலை இது காட்டுகிறது. இது நவீன மருத்துவத்தில் ஹோமியோஸ்டாசிஸ் (Homeostasis) எனப்படும் சீரான சமநிலையைப் பேணுவதன் முக்கியத்துவத்திற்கு வலு சேர்ப்பதாகும். இந்தச் சமச்சீரின்மையே நோயின் அடித்தளம் என்று வள்ளுவம் வரையறுக்கிறது.

உடல் மற்றும் உளவியல் ஆரோக்கியம்

வள்ளுவத்தின் மருத்துவப் பார்வை, உடல்நலத்தைப் பேணுதலுக்கு மட்டுமல்லாமல், மனநலத்துக்கும் முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது. திருக்குறள் மனிதர்களை அன்பு, அடக்கம், பொறுமை போன்ற நல்லியல்புகளை வளர்த்துக்கொள்ளவும்; அழுக்காறு, அவா, வெகுளி போன்ற தீய குணங்களைத் தவிர்க்கவும் வழிகாட்டுகிறது.

உளவியல் சமச்சீரின்மையை ஏற்படுத்தும் இந்தக் குணங்களைக் களைவது அவசியமாகிறது. உடலுக்கு ஒவ்வாததை நீக்கி சக்தி தரும் உணவை உட்கொள்வது போல, உள்ளத்திற்கு ஒவ்வாத தன்மைகளை நீக்கி நல்ல பண்புகளை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று வள்ளுவம் அறிவுறுத்துகிறது. எனவே, வள்ளுவ மருத்துவத்தில் உடல்நலமும் மனநலமும் பிரிக்க முடியாத ஒருங்கிணைந்த கூறுகளாகப் பார்க்கப்படுகின்றன.  நோயைத் தடுக்கும் வழியைப் பற்றிப் பேசுவது, நோய்க்கான மூல காரணத்தைத் தவிர்ப்பதே வள்ளுவத்தில் சிகிச்சையை விட முதன்மையானது என்ற போக்கைக் காட்டுகிறது.

உணவு மேலாண்மை கோட்பாடுகள்

நோயை உருவாக்காமல் தடுப்பதற்கான உணவு நிர்வாகம், சிகிச்சை முறைகளுக்கு முன்னால் வைக்கப்பட்டுள்ளன. திருக்குறள், உணவுக் கட்டுப்பாட்டை அடிப்படையாகக் கொண்ட தடுப்பு மருத்துவத்தையே முதன்மைப்படுத்துகிறது.

பசி மற்றும் செரிமானக் கட்டுப்பாடு

ஆரோக்கிய வாழ்வுக்கு வெளிப்புற மருந்து தேவையில்லை என்பதை வள்ளுவர் உறுதி செய்கிறார்.

"மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது 

அற்றது போற்றி உணின்." - 942

ஒருவர், தான் முன்னர் உண்ட உணவு முழுமையாகச் செரிமானமாகிவிட்டதற்கான அறிகுறிகளை (உடலின் இலகுத்தன்மை, பசி மிகுதல்) தெளிவாக அறிந்து, அதற்குப் பிறகு உண்டால், அவரது உடம்பிற்கு வேறு எந்த மருந்தும் தேவையில்லை. செரிமான நெருப்பைக் (Digestive Fire) காப்பதே ஆரோக்கியத்தின் மூலம் என்று வள்ளுவர் கருதுகிறார். செரிமானம் ஆகுமுன் உண்பது திரிகுற்றச் சமமின்மைக்கு வழிவகுக்கும் என்பதால், உணவு இடைவெளி அவசியம்.

உணவு உட்கொள்ளும் நெறிமுறை

நோயைத் தடுக்கும் உணவு உட்கொள்ளும் நெறி முறையை கூற வந்த  வள்ளுவர் 

 "அற்றது அறிந்து கடைப்பிடித்து மாறல்ல 

 துய்க்க துவரப் பசித்து." - 944

என்ற குறளில் உணவுக் கட்டுப்பாட்டில் மூன்று அடிப்படைக் கூறுகளை வலியுறுத்துகிறார். அவை,

• அற்றது அறிந்து: முன்னைய உணவின் செரிமானத்தை உறுதி செய்தல்.
• துவரப் பசித்து: 'துவர' என்றால் மிக மிக என்று பொருள். நன்கு பசியெடுத்த பின்னரே, அதாவது உடலின் உள்ளுணர்வுகளை மதித்து, பசி மிகுதியுடன் உண்ண வேண்டும். கடிகார நேரத்தைப் பார்த்து உணவு உண்பது ஆரோக்கிய வாழ்வுக்கு உகந்தது அல்ல.
• மாறல்ல துய்க்க: உடலுக்கு ஒவ்வாத (Incompatible or allergy-causing) உணவுகளையும், பருவ காலத்திற்கு ஒவ்வாத உணவுகளையும் தவிர்த்து, ஒத்து வரக்கூடிய உணவை அருந்த வேண்டும்.

என்பனவாகும்.  உணவுக் கட்டுப்பாட்டை வெறும் தேவை அல்ல, அதை ஒரு வாழ்வியல் ஒழுக்கமாகவும், 'சட்ட ஒழுங்கைப் போலக் கடைப்பிடிக்க' வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்துகிறது. நாக்கின் ஆசைகளைக் கட்டுப்படுத்துவதே ஆரோக்கிய வாழ்வின் இரகசியம் என்றும்,  வள்ளுவர் நிறுவுகிறார்.

நோய் தீர்க்கும் நெறிமுறைகள் முறை

நோய் வந்தபின் அதைச் சிகிச்சையளிப்பதற்கு ஒரு துல்லியமான, அறிவியல் பூர்வமான அணுகுமுறையை வள்ளுவர் வரையறுக்கிறார். இது கண்டறிதல், காரணம் அறிதல், திட்டமிடல், செயல்படுத்தல் என்ற நான்கு படிநிலைகளைக் கொண்டது.

"நோய்நாடி நோய்முதல் நாடி அதுதணிக்கும் 

வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல்." - 948

இந்தக் குறள், சிகிச்சை வெற்றிபெற மருத்துவர் மேற்கொள்ள வேண்டிய நான்கு செயல்முறைகளை விளக்குகிறது:

• நோய் நாடல் (Diagnosis)

முதலில், நோயாளியின் உடலில் வெளிப்படும் குறிகளை வைத்து நோயை இன்னதென்று துணிதல். நோயாளியின் உடல்மாற்றங்களால் வந்துள்ள நோயை அறிந்து கொள்வது முதல் படி.

• நோய் முதல் நாடல் (Etiology Search)

அடுத்து, நோயை ஏற்படுத்திய மூல காரணத்தை ஆராய்தல். வள்ளுவர் வெறுமனே அறிகுறிகளுக்குச் சிகிச்சையளிப்பதை நிறுத்துகிறார். 'நோய்முதல் நாடி' என்ற படிநிலை, நோயின் நிதானத்தை (காரணம்) கண்டறிந்து, அதன் வேரைக் களைவதன் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது. இது நவீன மருத்துவத்தில் செய்யப்படும் மூல காரண ஆய்வுக்கு (Root Cause Analysis) ஒத்ததாகும்.

• அது தணிக்கும் வாய் நாடல் (Treatment Planning)

மூல காரணத்தைக் கண்டறிந்தபின், அதைத் தீர்க்கும் உபாயத்தை (மருந்துகளை, சிகிச்சை முறைகளை) ஆராய்ந்து அறிதல். இது சிகிச்சை முறைகள், மருந்தின் தேர்வு, அளவு நிர்ணயம் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.

• வாய்ப்பச் செயல் (Flawless Execution)

ஆராய்ந்த தீர்வை, உடலுக்குப் பொருந்தும் படியாகவும், சிகிச்சை அளிக்கும் முறையில் எந்தத் தவறும் நேராமல் பிழையின்றியும் செயல்படுத்த வேண்டும்.

இந்த நான்கு படிநிலைகளும், ஒரு முழுமையான காரணகாரிய ஆய்வின் (Causal Treatment) தேவையைக் குறிக்கின்றன. 

மருத்துவத்தின் நான்கு  அடிப்படை கூறுகள் 

ஒரு சிகிச்சை வெற்றிபெறத் தேவையான அடிப்படை அமைப்பை,

"உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வானென்று 

அப்பால் நாற்கூற்றே மருந்து." - 950

என்ற குறள்  விவரிக்கிறது. இந்த நான்கு கூறுகளும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட்டாலன்றி பிணி தீராது என்று கூறுவது, சிகிச்சையின் வெற்றியை ஒரு கூட்டு (Team Approach) வள்ளுவம் கருதியதைக் காட்டுகிறது.

• உற்றவன் (நோயாளி)

நோயாளியின் இலக்கணங்களில், மருத்துவன் சொற்கடைப்பிடித்தலும், மருந்துத் துன்பத்தைப் பொறுத்தலும் (சிகிச்சை முறையால் ஏற்படும் கடினமான அனுபவங்களைத் தாங்குதல்) முதன்மையாகக் கருதப்படுகின்றன. இது சிகிச்சையின் வெற்றிக்கு நோயாளியின் ஒத்துழைப்பு இன்றியமையாதது என்பதை வலியுறுத்துகிறது.

• தீர்ப்பான் (மருத்துவன்)

மருத்துவர் தொழில்முறைத் திறன் (Technical Competence) மற்றும் தார்மீகத் தகுதி (Moral Integrity) இரண்டையும் பெற்றிருக்க வேண்டும். இவருக்கு நோய் கண்டு அஞ்சாமை, ஆசிரியனை வழிபட்டுப் பெற்ற கல்வியும் நுண்ணறிவும், பலகாலும் தீர்த்து வந்த நீடிய பட்டறிவும் தேவை. பாவாணர், 'இளங்கணியன் முது மருத்துவன்' என்ற பழமொழியைக் குறிப்பிட்டு, பட்டறிவின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறார். மேலும், நோயாளியிடத்தில் அன்புடைமை, இரக்கமுடைமை, மற்றும் பேராசையின்மை போன்ற நெறிமுறைசார் கடமைகள் மருத்துவருக்கு மிகவும் அவசியம்.

•  மருந்து (சிகிச்சைப் பொருள்)

மருந்தானது உடற்கூற்றோடு ஒத்துப்போகுதல், ஊறு செய்யாமை (பக்க விளைவுகளை ஏற்படுத்தாதிருத்தல்), ஆற்றலுடைமை (வீரியம்), மற்றும் எளிதில் பெறப்படுதல் ஆகிய நான்கு இலக்கணங்களைப் பெற்றிருக்க வேண்டும். இந்த இலக்கணம் மருந்தின் தரம், பயன்பாடு மற்றும் அணுகுமுறை ஆகியவற்றை வரையறுக்கிறது.

• உழைச்செல்வான் (துணை புரிபவன்)

உழைச்செல்வான் என்பவர், அருகிருந்து துணை புரிபவர் அல்லது மருந்தைப் பிழையாமல் இயற்றுபவர் ஆவார். இவர் நவீன மருத்துவ அமைப்பில் செவிலியர், துணைப் பணியாளர் அல்லது மருந்தாளுநரின் பங்களிப்பை ஒத்தவராகக் கருதப்படுகிறார். இவர் மருத்துவன் சொன்ன வண்ணம் செய்யுந் திறமை, நோயாளியிடத் அன்புடைமை, இன்சொலனாயிருத்தல் போன்ற பண்புகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். சிகிச்சையின் வெற்றியில் இத்தகைய பராமரிப்புப் பணியாளர்களின் பங்களிப்பு முக்கியமானது என்பதை 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வள்ளுவர் அங்கீகரித்துள்ளார்.

இந்த நான்கு கூறுகளும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட்டாலன்றி பிணி தீராது என்றும், ஒரு கூட்டு முயற்சியே சிகிச்சையின் வெற்றியாகும் என்ற கருத்தையும் வள்ளுவர் தெளிவுபடுத்துகிறார்.

திருக்குறள் மருத்துவத்தின் மையச் செய்தியே நோய்த் தடுப்புதான். மருந்தைச் சார்ந்திருப்பதைக் காட்டிலும், கட்டுப்பாடு மற்றும் உணவு நிர்வாகத்தின் மூலம் நோயைத் தவிர்ப்பதையே அடிப்படைச் செய்தியாக வள்ளுவம் வழங்குகிறது. இது, வாழ்க்கை முறை மாற்றங்கள் மற்றும் உணவு நிர்வாகத்தை மையமாகக் கொண்ட நவீன வாழ்வியல் மருத்துவத்தின் (Lifestyle Medicine) முன்னோடி அணுகுமுறைக்குச் சான்றாகும்.

'மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு' என்ற எளிமையான வாக்கு, ஆரோக்கியத்தை அடைவதற்கான பொறுப்பை தனிமனிதன் தன் உணவுக் கட்டுப்பாட்டின் மூலம் ஏற்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது. 

 முடிவுரை

திருக்குறளில் காணப்படும் மருத்துவச் செய்திகள், வெறுமனே பண்டைய சிகிச்சை முறைகளைப் பற்றிய குறிப்புகளாக இல்லாமல், மனித குல ஆரோக்கியத்திற்கான முழுமையான தத்துவங்களையும் நிர்வாகக் கோட்பாடுகளையும் வழங்குகின்றன. திருவள்ளுவர், நோயின் மூல காரணத்தை (திரிகுற்றம்) வரையறுத்ததுடன், அதைத் தடுக்கும் மிக எளிய வழியான உணவுக்கட்டுப்பாட்டுக்கு முதலிடம் கொடுத்துள்ளார்.மேலும், நோயைக் கண்டறிதல், காரணம் அறிதல், சிகிச்சைத் திட்டம் வகுத்தல், மற்றும் பிழையின்றிச் செயல்படுத்தல் என்ற நான்கு படிநிலைகள், ஒரு மருத்துவ சிகிச்சை முறை பின்பற்ற வேண்டிய அறிவியல் பூர்வமான அணுகுமுறையை வெளிப்படுத்துகின்றன. இறுதியாக, நோயாளி, மருத்துவர், மருந்து, மற்றும் பராமரிப்பாளர் ஆகியோரின் ஒருங்கிணைந்த செயல்பாட்டாலேயே சிகிச்சை வெற்றிபெறும் என்ற கூட்டுப் பொறுப்புக் கோட்பாடு, நவீன மருத்துவ உலகில் இன்றியமையாத பல்துறை அணுகுமுறைக்கு அடிப்படையாக உள்ளது. திருக்குறள் வழங்கிய இந்தப் பல்நோக்கு நுண்ணறிவு, காலங்கடந்த வாழ்வியல் வழிகாட்டியாக நிலைநிறுத்தப்படுகிறது.

***** இராஜாலி *****